Nazwa handlowa (nazwa międzynarodowa): Tecentriq® 840 mg i 1200 mg, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji (atezolizumab)

Skład i postać farmaceutyczna, dawka: Jedna 14 ml fiolka koncentratu zawiera 840 mg atezolizumabu oraz substancje pomocnicze. Jedna 20 ml fiolka koncentratu zawiera 1200 mg atezolizumabu oraz substancje pomocnicze. Po rozcieńczeniu końcowe stężenie rozcieńczonego roztworu powinno wynosić pomiędzy 3,2 mg/ml a 16,8 mg/ml.

Wskazania: Rak urotelialny: produkt leczniczy Tecentriq w monoterapii jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z rakiem urotelialnym (UC) miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami po wcześniejszej chemioterapii zawierającej związki platyny lub u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do leczenia cisplatyną i u których ekspresja PD-L1 w tkance nowotworowej wynosi ≥5%. Niedrobnokomórkowy rak płuca we wczesnym stadium: produkt leczniczy Tecentriq w monoterapii jest wskazany jako leczenie adiuwantowe po całkowitej resekcji i chemioterapii opartej na związkach platyny u dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) o wysokim ryzyku wystąpienia nawrotu, u których w tkance nowotworowej ekspresja PD-L1 wynosi ≥50% na komórkach guza oraz u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK. Niedrobnokomórkowy rak płuca z przerzutami: produkt leczniczy Tecentriq, w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną, jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z niepłaskonabłonkowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca z przerzutami. U pacjentów z NDRP z mutacją EGFR lub z ALK-dodatnim NDRP produkt leczniczy Tecentriq w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną jest wskazany dopiero po niepowodzeniu odpowiednich terapii ukierunkowanych molekularnie. Produkt leczniczy Tecentriq w skojarzeniu z nab-paklitakselem i karboplatyną jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z niepłaskonabłonkowym NDRP z przerzutami, u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK. Produkt leczniczy Tecentriq w monoterapii jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych pacjentów z NDRP z przerzutami, z ekspresją PD-L1 ≥50% na komórkach guza lub ≥10% na komórkach immunologicznych naciekających guz oraz u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK. Produkt leczniczy Tecentriq w monoterapii jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z NDRP miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami po wcześniejszej chemioterapii. Pacjenci z NDRP z mutacją EGFR lub ALK-dodatnim NDRP przed leczeniem produktem Tecentriq powinni otrzymać również terapie ukierunkowane molekularnie. Drobnokomórkowy rak płuca: produkt leczniczy Tecentriq, w skojarzeniu z karboplatyną i etopozydem jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuca (DRP) w chorobie rozległej (ang. extensive-stage small cell lung cancer, ES-SCLC). Potrójnie ujemny rak piersi: produkt leczniczy Tecentriq w skojarzeniu z nab-paklitakselem jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z nieoperacyjnym, potrójnie ujemnym rakiem piersi (ang. triple-negative breast cancer, TNBC) miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z ekspresją PD-L1 na komórkach immunologicznych naciekających guz (IC) ≥1%, którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii z powodu choroby rozsianej. Rak wątrobowokomórkowy: produkt leczniczy Tecentriq, w skojarzeniu z bewacyzumabem jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub nieresekcyjnym rakiem wątrobowokomórkowym (ang. hepatocellular carcinoma, HCC), którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia systemowego.

Dawkowanie i sposób podawania: Leczenie produktem leczniczym Tecentriq musi być inicjowane i nadzorowane przez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu chorób nowotworowych. Pacjenci z uprzednio nieleczonym UC powinni być kwalifikowani do leczenia na podstawie ekspresji PD-L1 w tkance nowotworowej potwierdzonej zwalidowanym testem. Monoterapia: leczenie pierwszego i drugiego rzutu w UC oraz pierwszego lub drugiego rzutu w NDRP z przerzutami: Zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie; leczenie NDRP we wczesnym stadium: Zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie przez 1 rok. Terapia skojarzona produktem Tecentriq: leczenie pierwszego rzutu w niepłaskonabłonkowym NDRP w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną: W fazie leczenia indukcyjnego i podtrzymującego zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie we wlewie dożylnym. Produkt leczniczy Tecentriq powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia. Faza leczenia indukcyjnego produktami leczniczymi stosowanymi w terapii skojarzonej (cztery lub sześć cykli): Bewacyzumab, paklitaksel, a następnie karboplatyna są podawane co 3 tygodnie. Faza leczenia podtrzymującego (bez chemioterapii): Bewacyzumab co 3 tygodnie; leczenie pierwszego rzutu w niepłaskonabłonkowym NDRP w skojarzeniu z nab-paklitakselem i karboplatyną: W fazie leczenia indukcyjnego i podtrzymującego zalecana dawka produktu leczniczego Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie we wlewie dożylnym. Produkt leczniczy Tecentriq powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia. Faza leczenia indukcyjnego produktami leczniczymi stosowanymi w terapii skojarzonej (cztery lub sześć cykli): Nab-paklitaksel lub karboplatyna są podawane w 1. dniu; dodatkowo nab-paklitaksel jest podawany w dniach 8. i 15. każdego 3-tygodniowego cyklu; leczenie pierwszego rzutu w chorobie rozległej DRP w skojarzeniu z karboplatyną i etopozydem. W fazie leczenia indukcyjnego i podtrzymującego zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie we wlewie dożylnym. Produkt leczniczy Tecentriq powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia. Faza leczenia indukcyjnego produktami leczniczymi stosowanymi w terapii skojarzonej (cztery cykle): Karboplatyna, a następnie etopozyd są podawane w 1. dniu; etopozyd jest także podawany w dniach 2. i 3. każdego 3-tygodniowego cyklu; leczenie pierwszego rzutu w nieresekcyjnym potrójnie ujemnym raku piersi (TNBC) w skojarzeniu z nab-paklitakselem: Zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie we wlewie dożylnym. Produkt leczniczy Tecentriq powinien być podawany przed nab-paklitakselem, jeśli jest podawany tego samego dnia. Nab-paklitaksel powinien być podawany w dawce 100 mg/m2 w dniach 1., 8. i 15. każdego 28-dniowego cyklu; leczenie zaawansowanego lub nieresekcyjnego raka wątrobowokomórkowego (HCC) w skojarzeniu z bewacyzumabem: Zalecana dawka produktu Tecentriq wynosi 840 mg co 2 tygodnie lub 1200 mg co 3 tygodnie lub 1680 mg co 4 tygodnie. Produkt leczniczy Tecentriq powinien być podawany przed bewacyzymabem, jeśli jest podawany tego samego dnia. Bewacyzumab powinien być podawany w dawce 15 mg/kg masy ciała (mc.) co 3 tygodnie. Czas trwania leczenia: Zaleca się kontynuowanie leczenia do czasu wystąpienia progresji choroby w leczeniu pierwszego rzutu w UC, NDRP, TNBC lub utraty korzyści klinicznej w leczeniu HCC i leczeniu drugiego rzutu w UC lub do wystąpienia niemożliwej do opanowania toksyczności. Leczenie NDRP we wczesnym stadium należy prowadzić przez 1 rok lub do czasu wystąpienia progresji choroby. Opóźnienie lub pominięcie dawki: Jeśli doszło do pominięcia zaplanowanej dawki produktu leczniczego Tecentriq, należy podać ją tak szybko, jak to możliwe. Trzeba dostosować schemat podawania leku, aby zachować odpowiednie odstępy czasowe pomiędzy dawkami. Zmniejszanie dawki produktu leczniczego Tecentriq nie jest zalecane. Sposób podawania: Produkt leczniczy Tecentriq jest przeznaczony do podawania dożylnego. Infuzji nie wolno podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym ani w bolusie. Początkowa dawka produktu leczniczego Tecentriq musi być podana przez 60 minut. Jeśli pierwsza infuzja jest dobrze tolerowana, wszystkie kolejne infuzje można podawać przez 30 minut. Szczegółowe zasady dotyczące redukcji dawki, modyfikacji leczenia, czasowego wstrzymania lub trwałego odstawienia produktu leczniczego Tecentriq w przypadku wystąpienia określonych działań niepożądanych oraz dawkowanie w szczególnych grupach pacjentów opisane są w charakterystyce produktu leczniczego. Karta dla Pacjenta: Osoby przepisujące produkt leczniczy Tecentriq muszą omówić z pacjentem zagrożenia związane z leczeniem produktem Tecentriq. Pacjent otrzyma kartę dla pacjenta i zalecenie, by zawsze mieć ją przy sobie. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na atezolizumab lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności: Identyfikowalność: dla ułatwienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych, w dokumentacji pacjenta należy wyraźnie odnotować nazwę i numer serii produktu leczniczego podanego pacjentowi. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym: większość działań niepożądanych o podłożu immunologicznym występujących podczas leczenia atezolizumabem przemijało po przerwaniu leczenia atezolizumabem i włączeniu kortykosteroidów oraz (lub) leczenia wspomagającego. Obserwowano działania niepożądane o podłożu immunologicznym dotyczące więcej niż jednego układu narządów wewnętrznych. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym związane z atezolizumabem mogą wystąpić po podaniu ostatniej dawki atezolizumabu. W razie podejrzenia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym należy przeprowadzić gruntowną ocenę w celu potwierdzenia etiologii zdarzenia lub wykluczenia innych przyczyn. W zależności od nasilenia działania niepożądanego podawanie atezolizumabu należy wstrzymać i rozpocząć podawanie kortykosteroidów. Po uzyskaniu poprawy do stopnia ≤1, należy stopniowo ograniczać podawanie kortykosteroidu w ciągu ≥1 miesiąca. Leczenie atezolizumabem musi zostać trwale przerwane w razie nawrotu dowolnego działania niepożądanego o podłożu immunologicznym w stopniu 3. lub dowolnych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym w stopniu 4., z wyjątkiem endokrynopatii kontrolowanych hormonalną terapią zastępczą. Zapalenie płuc o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano przypadki zapalenia płuc, w tym przypadki zgonów. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zapalenia płuc oraz wykluczyć przyczyny inne niż zapalenie płuc o podłożu immunologicznym. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano przypadki zapalenia wątroby, z których część zakończyła się zgonem. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zapalenia wątroby. Należy kontrolować aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT) i stężenie bilirubiny przed rozpoczęciem leczenia, okresowo w trakcie leczenia atezolizumabem oraz jak wskazano w oparciu o ocenę kliniczną. Zapalenie jelita grubego o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano przypadki biegunki lub zapalenia jelita grubego. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zapalenia jelita grubego. Choroby endokrynologiczne o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano występowanie niedoczynności tarczycy, nadczynności tarczycy, niedoczynności nadnerczy, zapalenia przysadki mózgowej oraz cukrzycy typu 1, w tym cukrzycowej kwasicy ketonowej. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów chorób endokrynologicznych. Czynność tarczycy należy kontrolować przed i okresowo w trakcie leczenia atezolizumabem. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano występowanie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub zapalenia mózgu. Neuropatie o podłożu immunologicznym: U pacjentów otrzymujących atezolizumab obserwowano zespół miasteniczny/myasthenia gravis lub zespół Guillaina Barrégo, mogące zagrażać życiu. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów neuropatii ruchowej i czuciowej. Zapalenie trzustki o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano zapalenie trzustki, w tym wzrost aktywności amylazy i lipazy w surowicy. Należy ściśle monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów sugerujących ostre zapalenie trzustki. Zapalenie mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym: Podczas stosowania atezolizumabu wystąpiły przypadki zapalenia mięśnia sercowego, w tym zakończone zgonem. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów sugerujących zapalenie mięśnia sercowego. Zapalenie mięśnia sercowego może być również objawem klinicznym zapalenia mięśni i powinno być odpowiednio leczone. Zapalenie nerek o podłożu immunologicznym: W badaniach klinicznych z atezolizumabem obserwowano zapalenie nerek. Należy monitorować stan pacjentów pod kątem zmian w czynności nerek. Zapalenie mięśni o podłożu immunologicznym: Podczas stosowania atezolizumabu stwierdzano przypadki zapalenia mięśni, w tym zakończone zgonem. Należy monitorować pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zapalenia mięśni. Pacjenci z podejrzeniem zapalenia mięśni powinni być monitorowani pod kątem objawów zapalenia mięśnia sercowego. Ciężkie niepożądane reakcje skórne o podłożu immunologicznym: U pacjentów, którzy otrzymywali atezolizumab, zgłaszano ciężkie niepożądane reakcje skórne o podłożu immunologicznym, (ang. severe cutaneous adverse reactions, SCARs), w tym przypadki zespołu Stevensa-Johnsona oraz toksycznej nekrolizy naskórka. Należy monitorować pacjentów pod kątem podejrzenia ciężkich reakcji skórnych i należy wykluczyć inne przyczyny. W przypadku podejrzenia SCARs należy skierować pacjenta do specjalisty w celu dalszej diagnostyki i postępowania. Należy wstrzymać podawanie atezolizumabu u pacjentów z podejrzeniem SJS lub TEN. W przypadku potwierdzenia SJS i TEN podawanie atezolizumabu należy definitywnie zakończyć. Należy zachować ostrożność, rozważając zastosowanie atezolizumabu u pacjenta, u którego w przeszłości wystąpiło ciężkie lub zagrażające życiu skórne działanie niepożądane w odpowiedzi na wcześniejsze leczenie innymi immunostymulującymi środkami przeciwnowotworowymi. Inne działania niepożądane pochodzenia immunologicznego: Biorąc pod uwagę mechanizm działania atezolizumabu, mogą wystąpić inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym, w tym niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego. Należy oceniać wszystkie działania niepożądane o podejrzewanym podłożu immunologicznym w celu wykluczenia innych przyczyn. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów działań niepożądanych o podłożu immunologicznym oraz, w zależności od stopnia nasilenia działania, leczyć za pomocą modyfikacji leczenia i kortykosteroidów zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Reakcje związane z wlewem: Szybkość wlewu należy zmniejszyć lub leczenie należy przerwać u pacjentów z reakcjami związanymi z infuzją o nasileniu w stopniu 1. lub 2. Należy trwale zakończyć leczenie atezolizumabem u pacjentów, u których wystąpią reakcje związane z infuzją stopnia 3. lub 4. Pacjenci z reakcjami związanymi z infuzją stopnia 1. lub 2. mogą kontynuować otrzymywanie atezolizumabu w warunkach ścisłego monitorowania; można rozważyć premedykację lekami przeciwgorączkowym i lekami przeciwhistaminowymi. Stosowanie atezolizumabu w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną u chorych na niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca z przerzutami: Przed rozpoczęciem leczenia lekarze powinni starannie rozważyć łączne ryzyko schematu czterolekowego atezolizumabem, bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną. Stosowanie atezolizumabu w skojarzeniu z nab-paklitakselem w leczeniu pacjentów z potrójnie ujemnym rakiem piersi z przerzutami: Neutropenia i neuropatie obwodowe występujące podczas leczenia atezolizumabem z nab‑paklitakselem mogą być przemijające po przerwaniu podawania nab‑paklitakselu. Stosowanie atezolizumabu w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną: pacjenci z NDRP, u których w badaniach obrazowych stwierdzano wyraźne naciekanie dużych naczyń krwionośnych klatki piersiowej lub wyraźne powstawanie jam w zmianach płucnych byli wykluczani z udziału w rejestracyjnym badaniu klinicznym IMpower150 po wystąpieniu kilku przypadków śmiertelnego krwotoku płucnego, który jest znanym czynnikiem ryzyka leczenia bewacyzumabem. Z powodu braku danych należy zachować ostrożność stosując atezolizumab w tych populacjach po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla pacjenta. Stosowanie atezolizumabu w skojarzeniu z bewacyzumabem w leczeniu raka wątrobowokomórkowego: pacjenci leczeni bewacyzumabem są obarczeni większym ryzykiem krwawienia, dlatego u pacjentów z HCC przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego atezolizumabem i bewacyzumabem należy przeprowadzić badanie przesiewowe w kierunku żylaków przełyku, a następnie rozpocząć leczenie zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną. Kobiety w wieku rozrodczym: Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia atezolizumabem oraz przez 5 miesięcy po jego zakończeniu. Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania atezolizumabu u kobiet w ciąży. Atezolizumabu nie należy stosować podczas ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia atezolizumabem. Działania niepożądane: Bezpieczeństwo stosowania atezolizumabu w monoterapii określono w oparciu o zbiorcze dane pochodzące od 4 349 pacjentów z licznymi rodzajami guzów. Do najczęstszych działań niepożądanych (>10%) należało uczucie zmęczenia (30,1%), zmniejszony apetyt (21,3%), nudności (20,0%), wysypka (19,3%), gorączka (19,0%), kaszel (18,6%), biegunka (18,0%), duszność (17,2%), bóle stawów (16,7%), osłabienie (13,2%), ból pleców (12,8%), wymioty (12,5%), świąd (13,5%), zakażenia układu moczowego (11,5%) i ból głowy (10,3%). Bezpieczeństwo stosowania atezolizumabu podawanego w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi było oceniane u 4 535 pacjentów z wieloma typami guzów. Do najczęstszych działań niepożądanych (≥20%) należały: niedokrwistość (36,8%), neutropenia (36,6%), nudności (35,5%), uczucie zmęczenia (33,1%), łysienie (28,1%), wysypka (27,8%), biegunka (27,6%), małopłytkowość (27,1%), zaparcie (25,8%), zmniejszony apetyt (24,7%), neuropatia obwodowa (24,4%). Atezolizumab w monoterapii - działania niepożądane występowały: bardzo często (≥ 1/10): zakażenia układu moczowego, zmniejszony apetyt, ból głowy, duszność, kaszel, nudności, wymioty, biegunka, wysypka, świąd, ból stawów, ból pleców, gorączka, uczucie zmęczenia, osłabienie; często (≥ 1/100 do < 1/10): małopłytkowość, reakcja związana z wlewem, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, hipokaliemia, hiponatremia, hiperglikemia, hipotensja, zapalenie płuc, niedotlenienie narządów i tkanek, zapalenie nosogardzieli, zapalenie jelita grubego, ból brzucha, dysfagia, ból jamy ustnej i gardła, wzrost aktywności AspAT, wzrost aktywności AlAT, zapalenie wątroby, suchość skóry, bóle mięśniowo-szkieletowe, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, choroba grypopodobna, dreszcze; niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100): cukrzyca, niedoczynność nadnerczy, zespół Guillaina Barrégo, zapalenie opon i mózgu, zapalenie trzustki, łuszczyca, ciężkie niepożądane reakcje skórne - w tym zgłoszenia pęcherzowego zapalenia skóry, wysypki złuszczającej, rumienia wielopostaciowego, uogólnionego złuszczającego zapalenia skóry, toksycznych zmian skórnych, zespołu Stevensa-Johnsona, reakcji na lek przebiegających z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, toksycznej nekrolizy naskórka, zapalenia naczyń skórnych, zapalenie mięśni - w tym przypadki rabdomiolizy, polimialgii reumatycznej, zapalenia skórno-mięśniowego i obecności mioglobiny w moczu, zapalenie nerek; rzadko (≥1/10000 do <1/1000): zapalenie przysadki mózgowej, zespół miasteniczny, zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie mięśnia sercowego, pemfigoid; częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego (w tym zgłoszenia niezakaźnego zapalenia pęcherza moczowego i zapalenia pęcherza moczowego o podłożu immunologicznym). Atezolizumab w leczeniu skojarzonym - działania niepożądane występowały: bardzo często (≥ 1/10): zakażenie płuc, niedokrwistość, małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, niedoczynność tarczycy, zmniejszony apetyt, neuropatia obwodowa, ból głowy, nadciśnienie (w tym przypadki przełomu nadciśnieniowego i retinopatii nadciśnieniowej), duszność, kaszel, zapalenie nosogardzieli, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, wysypka, świąd, łysienie (w tym przypadki wypadania brwi lub rzęs, łysienia plackowatego, łysienia całkowitego, skąpego owłosienia), ból stawów, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból pleców, gorączka, uczucie zmęczenia, osłabienie, obrzęki obwodowe; często (≥ 1/100 do < 1/10): posocznica, limfopenia, reakcja związana z wlewem, nadczynność tarczycy, hipokaliemia, hiponatremia, hipomagnezemia, omdlenie, zawroty głowy, dysfonia, zapalenie jamy ustnej, zaburzenia smaku, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, białkomocz; zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi; niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100): łuszczyca, ciężkie niepożądane reakcje skórne - w tym zgłoszenia pęcherzowego zapalenia skóry, wysypki złuszczającej, rumienia wielopostaciowego, uogólnionego złuszczającego zapalenia skóry, toksycznych zmian skórnych, zespołu Stevensa-Johnsona, reakcji na lek przebiegających z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, toksycznej nekrolizy naskórka, zapalenia naczyń skórnych; rzadko (≥1/10000 do <1/1000): pemfigoid. Pacjenci w podeszłym wieku: Nie obserwowano ogólnych różnic dotyczących bezpieczeństwa stosowania pomiędzy pacjentami w wieku ≥65 lat a młodszymi pacjentami otrzymującymi atezolizumab w monoterapii. W badaniu IMpower150 wiek ≥65 lat wiązał się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń niepożądanych u pacjentów otrzymujących atezolizumab w skojarzeniu z bewacyzumabem, karboplatyną i paklitakselem. Dane dotyczące pacjentów w wieku ≥75 lat są zbyt ograniczone, by móc sformułować wnioski dla tej populacji. W badaniach IMpower150 and IMpower133, dane dotyczące pacjentów w wieku ≥75 lat są zbyt ograniczone, by móc sformułować wnioski dla tej populacji.

Numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: EU/1/17/1220/001, EU/1/17/1220/002.

Podmiot odpowiedzialny: Roche Registration GmbH, Emil-Barell-Strasse 1, 79639 Grenzach-Wyhlen, Niemcy.

Przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego: Roche Polska Sp. z o.o., Domaniewska 28, 02-672 Warszawa.

Kategoria dostępności: Produkt leczniczy wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania. Przed przepisaniem leku należy zapoznać się z aktualną Charakterystyką Produktu Leczniczego, dostępną na życzenie oraz na www.roche.pl. API nr 20.1, z dnia 07.06.2022.

Skład i postać farmaceutyczna: koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji. 1 ml koncentratu zawiera 25 mg bewacyzumabu. Każda fiolka zawiera 100 mg lub 400 mg bewacyzumabu odpowiednio w 4 ml lub w 16 ml. Wskazania: Avastin jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów. Avastin jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami w skojarzeniu z chemioterapią opartą na fluoropirymidynie. Terapia skojarzona produktem Avastin z chemioterapią opartą o paklitaksel jest wskazana, jako leczenie pierwszego rzutu u chorych z rozsianym rakiem piersi. Terapia skojarzona produktem Avastin z kapecytabiną jest wskazana, jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z rozsianym rakiem piersi, u których inny rodzaj chemioterapii, w tym taksany lub antracykliny, nie został uznany za odpowiedni. Pacjenci, którzy otrzymali taksany lub antracykliny w ramach leczenia uzupełniającego w czasie ostatnich 12 miesięcy nie powinni być leczeni produktem Avastin w skojarzeniu z kapecytabiną. Avastin w skojarzeniu z chemioterapią zawierającą pochodne platyny jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z nieoperacyjnym, zaawansowanym z przerzutami lub nawrotowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca, o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa. Avastin w skojarzeniu z erlotynibem jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z nieoperacyjnym, zaawansowanym, z przerzutami lub nawrotowym, niepłaskonabłonkowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca, z aktywującymi mutacjami w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Avastin w skojarzeniu z interferonem alfa- 2a jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z zaawansowanym i (lub) rozsianym rakiem nerki. Avastin w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z zaawansowanym (w stadium IIIB, IIIC i IV wg klasyfikacji FIGO) rakiem jajnika, rakiem jajowodu i pierwotnym rakiem otrzewnej. Avastin w skojarzeniu z karboplatyną i gemcytabiną lub w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem jest wskazany w leczeniu pacjentów z pierwszym nawrotem wrażliwego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, u których nie stosowano wcześniej bewacyzumabu ani innych inhibitorów VEGF lub leków działających na receptor dla VEGF. Avastin w skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem lub pegylowaną liposomalną doksorubicyną jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z nawrotem opornego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, którzy otrzymali wcześniej nie więcej niż dwa schematy chemioterapii i u których nie stosowano wcześniej bewacyzumabu ani innych inhibitorów VEGF lub leków działających na receptor dla VEGF. Avastin, w skojarzeniu z paklitakselem i cisplatyną lub alternatywnie u pacjentek, które nie mogą być leczone związkami platyny, w skojarzeniu z paklitakselem i topotekanem, jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentek z przetrwałym, nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy. Dawkowanie i sposób podawania: Rak okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami (mCRC) Zalecana dawka produktu Avastin wynosi 5 mg/kg mc. lub 10 mg/kg mc. podawana co 2 tygodnie jak i 7,5 mg/kg mc. lub 15 mg/kg mc. podawana co 3 tygodnie w postaci infuzji dożylnej. Nie zaleca się zmniejszania dawki leku w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Jeżeli jest to wskazane terapia powinna być trwale przerwana lub odłożona w czasie. Rozsiany rak piersi (mBC) Zalecane dawkowanie produktu Avastin: 10 mg/kg mc. raz na 2 tygodnie lub 15 mg/kg mc. raz na 3 tygodnie we wlewie dożylnym. Niedrobnokomórkowy rak płuca (NSCLC) Avastin jest podawany jako uzupełnienie chemioterapii zawierającej pochodne platyny przez maksymalnie 6 cykli leczenia, a następnie w monoterapii do wystąpienia progresji choroby. Zalecana dawka produktu Avastin wynosi 7,5 mg/kg mc. lub 15 mg/kg mc. podawana raz na 3 tygodnie we wlewie dożylnym. U pacjentów z NSCLC zaobserwowano korzyści kliniczne zarówno po podaniu dawki 7,5 mg/kg mc. jak i 15 mg/kg mc. Zaawansowany i (lub) rozsiany rak nerki (mRCC) Zalecane dawkowanie produktu Avastin to 10 mg/kg mc. raz na 2 tygodnie we wlewie dożylnym. Rak jajnika, rak jajowodu i pierwotny rak otrzewnej Leczenie pierwszego rzutu: Avastin jest stosowany łącznie z karboplatyną i paklitakselem przez maksymalnie 6 cykli leczenia, a następnie w monoterapii aż do progresji choroby lub przez maksymalnie 15 miesięcy lub do wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności, zależnie od tego, które z tych zjawisk wystąpi wcześniej. Zalecana dawka produktu Avastin wynosi 15 mg/kg mc. podawana raz na 3 tygodnie we wlewie dożylnym. Leczenie nawrotu choroby wrażliwej na związki platyny: Avastin jest stosowany w skojarzeniu z karboplatyną i gemcytabiną przez 6 do 10 cykli lub w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem przez 6 do 8 cykli a następnie w monoterapii, aż do stwierdzenia progresji choroby. Zalecana dawka produktu Avastin to 15 mg/kg masy ciała raz na 3 tygodnie we wlewie dożylnym. Leczenie nawrotu choroby opornej na związki platyny: Avastin jest stosowany w skojarzeniu z jednym z następujących leków – paklitakselem, topotekanem (podawany w odstępach tygodniowych) lub pegylowaną liposomalną doksorubicyną. Zalecana dawka produktu Avastin wynosi 10 mg/kg masy ciała, co dwa tygodnie w postaci wlewu dożylnego. W przypadku stosowania produktu Avastin w skojarzeniu z topotekanem (podawanym w dniach 1-5, co 3 tygodnie), zalecana dawka produktu Avastin wynosi 15 mg/kg masy ciała, co 3 tygodnie w postaci wlewu dożylnego. Zaleca się kontynuowanie leczenia do czasu progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Rak szyjki macicy Avastin jest stosowany w skojarzeniu z jednym z następujących schematów chemioterapii: paklitaksel z cisplatyną lub paklitaksel z topotekanem. Zalecana dawka produktu Avastin to 15 mg/kg masy ciała podawana raz na 3 tygodnie we wlewie dożylnym. Zaleca się kontynuowanie leczenia do czasu progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Wymaganą do podania dawkę bewacyzumabu należy rozcieńczyć przy użyciu chlorku sodu (0,9%). Otrzymane końcowe stężenie roztworu bewacyzumabu powinno być w zakresie stężeń od 1,4 do 16,5 mg/ml. Pierwsza dawka powinna zostać podana w 90-minutowym wlewie dożylnym. W przypadku dobrej tolerancji, drugą dawkę można podać w postaci 60-minutowego wlewu. Jeżeli i w tym przypadku tolerancja była dobra, kolejne wlewy mogą być podawane w ciągu 30 minut. Produktu Avastin nie należy podawać ani mieszać z roztworami glukozy. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności bewacyzumabu u dzieci i młodzieży. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą, nadwrażliwość na produkty otrzymywane z komórek jajnika chomika chińskiego (CHO) lub inne rekombinowane ludzkie lub humanizowane przeciwciała, ciąża. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności: Podczas terapii produktem Avastin pacjenci mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia perforacji w obrębie żołądka, jelit i pęcherzyka żółciowego. Należy zakończyć terapię w przypadku wystąpienia u pacjenta perforacji żołądkowo-jelitowej. Avastin może mieć niekorzystny wpływ na proces gojenia ran, dlatego też terapii lekiem nie należy rozpoczynać w okresie krótszym niż 28 dni po większym zabiegu chirurgicznym lub do momentu całkowitego wygojenia się ran po zabiegu. W grupie pacjentów z ciężkim nadciśnieniem, zalecane jest przerwanie podawania produktu Avastin, do momentu uzyskania odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego. Przed rozpoczęciem i w trakcie terapii, zaleca się kontrolę białkomoczu, z użyciem testów paskowych. Lek należy całkowicie odstawić u chorych, u których wystąpi białkomocz w stopniu 4. (zespół nerczycowy). Pacjenci leczeni produktem Avastin mogą być narażeni na zwiększone ryzyko powstawania przetok. Należy całkowicie zaprzestać podawania produktu Avastin, jeśli u pacjenta rozwinie się przetoka tchawiczo-przełykowa lub jakakolwiek przetoka 4. stopnia. U pacjentów przyjmujących produkt Avastin występuje zwiększone ryzyko krwotoków, w tym krwotoków zależnych od guza. Avastin należy całkowicie odstawić u pacjentów, u których wystąpi krwawienie stopnia 3. lub 4. w trakcie terapii. Pacjenci powinni być kontrolowani w kierunku objawów krwawienia do OUN i terapia produktem Avastin powinna być przerwana w przypadku krwawienia wewnątrzczaszkowego. Pacjenci z przebytymi ostatnio krwotokami płucnymi/krwiopluciem (> 2,5 ml czerwonej krwi), nie powinni przyjmować produktu Avastin. Występowanie tętniczej zakrzepicy zatorowej w wywiadzie lub cukrzycy lub wiek powyżej 65 lat u pacjentów przyjmujących Avastin z chemioterapią, jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zakrzepów z zatorami w obrębie tętnic w trakcie terapii. Leczenie produktem Avastin należy całkowicie przerwać u pacjentów, u których wystąpi zakrzepica zatorowa tętnic. U pacjentów leczonych produktem Avastin może wystąpić zwiększone ryzyko żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, w tym zatorowości płucnej. U pacjentów z zagrażającymi życiu (stopień 4) zaburzeniami zakrzepowo-zatorowymi, w tym zatorowością płucną, należy przerwać stosowanie produktu Avastin. Rzadko donoszono o rozwijaniu się u pacjentów leczonych produktem Avastin objawów podmiotowych i przedmiotowych odpowiadających zespołowi tylnej odwracalnej encefalopatii. Należy zachować ostrożność podczas leczenia produktem Avastin pacjentów z klinicznie istotną chorobą sercowo-naczyniową, taką jak występująca wcześniej choroba wieńcowa lub zastoinowa niewydolność serca. Wśród pacjentów otrzymujących Avastin obserwowano przypadki martwicy kości szczęki lub żuchwy. Należy zachować ostrożność w przypadku równoczesnego lub sekwencyjnego stosowania produktu Avastin i bisfosfonianów. Inwazyjne procedury dentystyczne uznaje się za dodatkowy czynnik ryzyka. Przed rozpoczęciem stosowania produktu Avastin należy rozważyć badanie stomatologiczne i odpowiednie zabiegi profilaktyczne. Istnieje ryzyko wystąpienia u pacjentów reakcji nadwrażliwości/reakcji podczas wlewu. Jeśli taka reakcja wystąpi należy przerwać podanie i włączyć odpowiednie terapie. Systematyczna premedykacja nie jest zalecana. Działania niepożądane: Do najcięższych działań niepożądanych należały: perforacje żołądkowo-jelitowe, krwotoki, tętnicza zakrzepica zatorowa. Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych we wszystkich badaniach klinicznych, u pacjentów otrzymujących Avastin należały: nadciśnienie, zmęczenie lub osłabienie, biegunka, ból brzucha. Do działań niepożądanych występujących bardzo często należą: gorączka neutropeniczna, leukopenia, neutropenia, małopłytkowość, anoreksja, hipomagnezemia, hiponatremia, obwodowa neuropatia czuciowa, dyzartria, ból głowy, zaburzenie smaku, zaburzenie oka, zwiększone łzawienie, nadciśnienie, zakrzepica zatorowa żylna, duszność, nieżyt nosa, krwawienie z nosa, kaszel, krwotok z odbytnicy, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, komplikacje w gojeniu ran, złuszczające zapalenie skóry, sucha skóra, przebarwienie skóry, bóle stawów, ból mięśni, białkomocz, niewydolność jajników, osłabienie, zmęczenie, gorączka, ból, zapalenie błon śluzowych, zmniejszenie masy ciała. Działania niepożądane występujące często: posocznica, ropień, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie, zakażenie dróg moczowych, niedokrwistość, limfopenia, nadwrażliwość, reakcje poinfuzyjne, odwodnienie, udar mózgu, omdlenie, senność, zastoinowa niewydolność serca, częstoskurcz nadkomorowy, zakrzepica zatorowa tętnicza, krwotok, zakrzepica żył głębokich, krwotok płucny, krwioplucie, zatorowość płucna, niedotlenienie, zaburzenie mowy, perforacje żołądkowo-jelitowe, perforacja jelita, niedrożność jelit, przetoki odbytniczo-pochwowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, ból odbytu, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, przetoka, osłabienie mięśni, ból pleców, ból miednicy, ospałość. Rzadko raportowano: martwicze zapalenie powięzi, wstrząs anafilaktyczny, zespół tylnej odwracalnej encefalopatii. Encefalopatia nadciśnieniowa jest działaniem niepożądanym występującym bardzo rzadko. Do działań niepożądanych o nieznanej częstości należą: mikroangiopatia zakrzepowa nerek, nadciśnienie płucne, perforacja przegrody nosowej, owrzodzenie żołądka i jelit, perforacja pęcherzyka żółciowego, martwica kości szczęki, wady rozwojowe płodu, tętniak i rozwarstwienie tętnicy.

Numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: EU/1/04/300/001 i EU/1/04/300/002 nadany przez Komisję Europejską.

Podmiot odpowiedzialny: Roche Registration GmbH, Emil-Barell-Strasse 1, 79639 Grenzach-Wyhlen, Niemcy.

Przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego: Roche Polska Sp. z o.o., Domaniewska 28, 02-672 Warszawa. Przed przepisaniem leku należy zapoznać się z aktualną, zatwierdzoną charakterystyką produktu leczniczego, dostępną na życzenie oraz na stronie www.roche.pl.

Kategoria dostępności: Produkt leczniczy wydawany z przepisu lekarza, do zastrzeżonego stosowania. API wersja nr 9 z dnia 16.12.2022.